Od tego, jak zdefiniujemy cel, zależy nasz sukces. Bo tylko właściwa motywacja może go zagwarantować. Jest ona szczególnie ważna dla osób, które uczą się same: z płyt CD, z książek albo na kursach czy studiach, prowadzonych przez Internet. A takich osób jest coraz więcej. W Polsce już ponad 20 uczelni, w tym te najlepsze, m.in. Uniwersytet Warszawski i Szkoła Główna Handlowa, prowadzi tzw. e-studia, czyli studia na odległość. Dają one dyplom licencjata lub magistra, identyczny jak ten, który otrzymują studenci dzienni. Polski Uniwersytet Wirtualny ma w tej chwili ponad 1500 studentów. Przyjeżdżają oni do Łodzi dwa razy w roku na egzaminy. Resztę zajęć mają w Internecie: tam dyskutują z innymi studentami, rozwiązują testy, piszą prace zaliczeniowe, uczestniczą w czatach z wykładowcami.
– Na początku byłam w szoku, że na tych studiach jest aż tyle zajęć, prac do napisania, materiałów do skomentowania – mówi Nina Bylicka, studentka pedagogiki na Polskim Uniwersytecie Wirtualnym. – Codziennie po powrocie z pracy o 18.00 siadam do komputera, czasami uczę się do północy. Przyznam, że jestem bardziej zajęta niż wtedy, gdy studiowałam resocjalizację dziennie. Ale i satysfakcja jest niesamowita. Te studia dają mi znacznie więcej. Uczę się przestrzegać terminów, mimo że nikt nie stoi nade mną i nie pilnuje. Jako 18-latka pewnie bym sobie z tym nie poradziła. Teraz umiem już motywować się sama.
Malcolm Knowles, amerykański specjalista od edukacji dorosłych, twierdzi, że właśnie taka samokontrola i samokierowanie są najważniejszymi cechami dojrzałego studenta. Nauczyciel może go tylko zachęcić, ale nie zmusić. To uczeń sam musi mieć potrzebę nauki. I powinien wiedzieć, do czego mu się ona przyda.
Siłownia dla umysłu
Gdy patrzysz na siwych staruszków, wędrujących po górach albo przepływających 20 długości basenu, nie masz wątpliwości: pracowali na taką sprawność przez wiele lat. Byli aktywni jako ludzie młodzi i w średnim wieku. Teraz to procentuje. Z aktywnością mózgu jest bardzo podobnie. Neurofizjolodzy często porównują umysł do zbiornika: im więcej i częściej do niego wkładamy, tym więcej może przyjąć i przetworzyć. Mózg, tak samo jak mięsień, może się rozleniwić i stać mniej sprawny, jeśli całymi latami niewiele od niego wymagamy. Dlatego bez względu na to, czy chodzisz w tej chwili na jakiś kurs, czy też nie, koniecznie ćwicz swój mózg. Pomogą Ci w tym rozwiązywanie krzyżówek, gra w scrable, czytanie gazet i prasy fachowej, nie tylko z dziedziny, którą się zajmujesz zawodowo. Dobrą metodą są też dyskusje z rodziną czy znajomymi, np. o ostatniej decyzji prezydenta albo kontrowersyjnej sprawie z pierwszych stron gazet. Nie chodzi o to, żeby przekonać innych do swoich racji, ale by ćwiczyć argumentowanie, formułowanie myśli oraz umieć zmienić zdanie pod wpływem nowych informacji. Dzięki temu pozostajesz otwarta na wiedzę, a Twój mózg wciąż trenuje włączanie tego, co nowe, w posiadane już wiadomości, umiejętności i nawyki. To bardzo się przyda, jeśli za rok czy 10 lat znów zaczniesz się uczyć. Takie gorące dyskusje są dla mózgu czymś w rodzaju siłowni, czyli treningu, przygotowania przed prawdziwym wysiłkiem.
Wyłysiały mózg
U dziecka najważniejsza jest inteligencja wrodzona, nazywana też płynną. To po prostu potencjał, za który odpowiadają geny. Z wiekiem (już od 25. roku życia) inteligencja ta zaczyna się powoli obniżać. Wiele osób mówi, że umysł przestaje być tak chłonny jak u nastolatka. Naukowcy nazywają to „łysieniem mózgu”, objawiającym się obumieraniem komórek nerwowych. W ich miejsce nie pojawiają się już nowe. Ale to wcale nie oznacza, że umysł 30-latka czy nawet emeryta nie może skutecznie przyswajać wiedzy. Inteligencja wrodzona po prostu przestaje w pewnym momencie być najważniejsza. Na pierwszy plan wysuwa się tzw. inteligencja skrystalizowana. Bywa, że osoba, która nie uczyła się dobrze jako dziecko, nagle zaczyna odnosić sukcesy, kończy studia zaoczne, robi doktorat w wieku 50 lat. Dzieje się tak, bo inteligencja skrystalizowana korzysta z tego, co wydarzyło się w życiu tej konkretnej osoby: z doświadczeń, nawyków, zgromadzonej wiedzy. Czyli z tego, co nazywamy potocznie mądrością życiową. Dorosły student właśnie dzięki niej może zdobywać lepsze oceny niż 18-latek. Bo potrafi dostrzegać powiązania między tym, co już wie, a nowymi informacjami, korzystać ze swoich doświadczeń. Im więcej się w jego życiu działo, im więcej trudnych rozmów odbył, tym sprawniej może korzystać z tej inteligencji.
Nastolatek, mający nauczyć się 20 zasad BHP, po prostu wkuje je na pamięć. Osoba 40-letnia do każdej z nich dopasuje prawdopodobnie jakąś sytuację ze swojego życia zawodowego lub prywatnego, zastanowi się, jak zastosować je praktycznie. I zapamięta równie skutecznie, za to na znacznie dłużej niż nastolatek. A więc wyłysiały mózg świetnie sprawdza się w nauce. Trzeba tylko używać go nieco inaczej niż wtedy, gdy było się dzieckiem.o celu
– Na początku byłam w szoku, że na tych studiach jest aż tyle zajęć, prac do napisania, materiałów do skomentowania – mówi Nina Bylicka, studentka pedagogiki na Polskim Uniwersytecie Wirtualnym. – Codziennie po powrocie z pracy o 18.00 siadam do komputera, czasami uczę się do północy. Przyznam, że jestem bardziej zajęta niż wtedy, gdy studiowałam resocjalizację dziennie. Ale i satysfakcja jest niesamowita. Te studia dają mi znacznie więcej. Uczę się przestrzegać terminów, mimo że nikt nie stoi nade mną i nie pilnuje. Jako 18-latka pewnie bym sobie z tym nie poradziła. Teraz umiem już motywować się sama.
Malcolm Knowles, amerykański specjalista od edukacji dorosłych, twierdzi, że właśnie taka samokontrola i samokierowanie są najważniejszymi cechami dojrzałego studenta. Nauczyciel może go tylko zachęcić, ale nie zmusić. To uczeń sam musi mieć potrzebę nauki. I powinien wiedzieć, do czego mu się ona przyda.
Siłownia dla umysłu
Gdy patrzysz na siwych staruszków, wędrujących po górach albo przepływających 20 długości basenu, nie masz wątpliwości: pracowali na taką sprawność przez wiele lat. Byli aktywni jako ludzie młodzi i w średnim wieku. Teraz to procentuje. Z aktywnością mózgu jest bardzo podobnie. Neurofizjolodzy często porównują umysł do zbiornika: im więcej i częściej do niego wkładamy, tym więcej może przyjąć i przetworzyć. Mózg, tak samo jak mięsień, może się rozleniwić i stać mniej sprawny, jeśli całymi latami niewiele od niego wymagamy. Dlatego bez względu na to, czy chodzisz w tej chwili na jakiś kurs, czy też nie, koniecznie ćwicz swój mózg. Pomogą Ci w tym rozwiązywanie krzyżówek, gra w scrable, czytanie gazet i prasy fachowej, nie tylko z dziedziny, którą się zajmujesz zawodowo. Dobrą metodą są też dyskusje z rodziną czy znajomymi, np. o ostatniej decyzji prezydenta albo kontrowersyjnej sprawie z pierwszych stron gazet. Nie chodzi o to, żeby przekonać innych do swoich racji, ale by ćwiczyć argumentowanie, formułowanie myśli oraz umieć zmienić zdanie pod wpływem nowych informacji. Dzięki temu pozostajesz otwarta na wiedzę, a Twój mózg wciąż trenuje włączanie tego, co nowe, w posiadane już wiadomości, umiejętności i nawyki. To bardzo się przyda, jeśli za rok czy 10 lat znów zaczniesz się uczyć. Takie gorące dyskusje są dla mózgu czymś w rodzaju siłowni, czyli treningu, przygotowania przed prawdziwym wysiłkiem.
Wyłysiały mózg
U dziecka najważniejsza jest inteligencja wrodzona, nazywana też płynną. To po prostu potencjał, za który odpowiadają geny. Z wiekiem (już od 25. roku życia) inteligencja ta zaczyna się powoli obniżać. Wiele osób mówi, że umysł przestaje być tak chłonny jak u nastolatka. Naukowcy nazywają to „łysieniem mózgu”, objawiającym się obumieraniem komórek nerwowych. W ich miejsce nie pojawiają się już nowe. Ale to wcale nie oznacza, że umysł 30-latka czy nawet emeryta nie może skutecznie przyswajać wiedzy. Inteligencja wrodzona po prostu przestaje w pewnym momencie być najważniejsza. Na pierwszy plan wysuwa się tzw. inteligencja skrystalizowana. Bywa, że osoba, która nie uczyła się dobrze jako dziecko, nagle zaczyna odnosić sukcesy, kończy studia zaoczne, robi doktorat w wieku 50 lat. Dzieje się tak, bo inteligencja skrystalizowana korzysta z tego, co wydarzyło się w życiu tej konkretnej osoby: z doświadczeń, nawyków, zgromadzonej wiedzy. Czyli z tego, co nazywamy potocznie mądrością życiową. Dorosły student właśnie dzięki niej może zdobywać lepsze oceny niż 18-latek. Bo potrafi dostrzegać powiązania między tym, co już wie, a nowymi informacjami, korzystać ze swoich doświadczeń. Im więcej się w jego życiu działo, im więcej trudnych rozmów odbył, tym sprawniej może korzystać z tej inteligencji.
Nastolatek, mający nauczyć się 20 zasad BHP, po prostu wkuje je na pamięć. Osoba 40-letnia do każdej z nich dopasuje prawdopodobnie jakąś sytuację ze swojego życia zawodowego lub prywatnego, zastanowi się, jak zastosować je praktycznie. I zapamięta równie skutecznie, za to na znacznie dłużej niż nastolatek. A więc wyłysiały mózg świetnie sprawdza się w nauce. Trzeba tylko używać go nieco inaczej niż wtedy, gdy było się dzieckiem.o celu
