Człowiek jako samodzielny pomiot gromadzi i wartościuje informacje, formułuje sądy o wartości indywidualnej, w tym procesie ważna role odgrywa środowisko, z jakiego pochodzi. Wartość pozytywną posiadają te zdarzenia, do których człowiek będzie dążył, które wywołują w nim dodatnie stany emocjonalne. Wartość negatywną mają te, których jednostka unika. Wartości utylitarne (mieć) są niezbędne do utrzymania życia i zachowania gatunku, wartości symboliczne (być) są to odkrycia naukowe zaspokajające ciekawość. Ludzie często niedoceniają lub przeceniają rzeczy wartości są niestabilne a czasem sprzeczne. Ludzie dążą do indywidualnych wartości (dionizyjskie , heraklesowe (dominacja nad innymi ludźmi) , prometejskie (altruistyczne i prospołeczne) , appolińskie (poznanie świata) , sokratyczne (rozwijanie osobowości)). System wartości pomaga zdobyć jednostce orientację w świecie zewnętrznym i wewnętrznym, zrozumieć rzeczywistość i racjonalnie działać.
Zdolność ludzi do wyrażania się – kompetencja komunikacyjna.
Człowiek jako sprawca podejmuje działania celowe będąc regulowanym przez wiedzę zakodowaną w umyśle i informacje z środowiska. Podstawowe zachowania zachowawcze, pospolite są one nawykowe powtarzalne. Działania transgresyjne polegające na przekraczaniu dotychczasowych osiągnięć i doświadczeń (twórcze i innowacyjne). Człowiek podejmuje działania, aby osiągnąć jakieś wartości, będące celami jednostki. Siłą działania są popędy, dążenia. Ważną rolę odgrywa motywacja pochodząca z informacji o świecie i samym sobie. Poziom aspiracji określa wartości, które jednostka zamierza osiągnąć i które dają jej satysfakcję. Im większa jest różnica pomiędzy aspiracjami a rzeczywistym stanem rzeczy tym silniej jednostka dąży do osiągnięcia celu. Także emocje powstaję w procesie poznawania i operowania wiedzą pobudzają do działania, ale zbyt silne stany uczuciowe zakłócają ludzkie czynności.
Zgodnie z koncepcją poznawczą kształcenie osobowości jednostki i jej zdolności działania jest możliwe dzięki systematycznemu wychowaniu, czyli oddziaływaniu na człowieka poprzez programy nauczania i wychowania. Naczelnym celem wychowania jest ukształtowanie osobowości wszechstronnie rozwiniętej, a także zdolnej do podejmowania czynności. Należy ukształtować postawę badawczo-eksploracyjną zdolną do rozwiązywania problemów. Ważne jest nabywanie wiedzy o świecie i samym sobie oraz kształtowanie sfery emocjonalnej pobudzającej do działania zwiększającej efektywność procesu myślenia.
za:psychologia-teksty
Zdolność ludzi do wyrażania się – kompetencja komunikacyjna.
Człowiek jako sprawca podejmuje działania celowe będąc regulowanym przez wiedzę zakodowaną w umyśle i informacje z środowiska. Podstawowe zachowania zachowawcze, pospolite są one nawykowe powtarzalne. Działania transgresyjne polegające na przekraczaniu dotychczasowych osiągnięć i doświadczeń (twórcze i innowacyjne). Człowiek podejmuje działania, aby osiągnąć jakieś wartości, będące celami jednostki. Siłą działania są popędy, dążenia. Ważną rolę odgrywa motywacja pochodząca z informacji o świecie i samym sobie. Poziom aspiracji określa wartości, które jednostka zamierza osiągnąć i które dają jej satysfakcję. Im większa jest różnica pomiędzy aspiracjami a rzeczywistym stanem rzeczy tym silniej jednostka dąży do osiągnięcia celu. Także emocje powstaję w procesie poznawania i operowania wiedzą pobudzają do działania, ale zbyt silne stany uczuciowe zakłócają ludzkie czynności.
Zgodnie z koncepcją poznawczą kształcenie osobowości jednostki i jej zdolności działania jest możliwe dzięki systematycznemu wychowaniu, czyli oddziaływaniu na człowieka poprzez programy nauczania i wychowania. Naczelnym celem wychowania jest ukształtowanie osobowości wszechstronnie rozwiniętej, a także zdolnej do podejmowania czynności. Należy ukształtować postawę badawczo-eksploracyjną zdolną do rozwiązywania problemów. Ważne jest nabywanie wiedzy o świecie i samym sobie oraz kształtowanie sfery emocjonalnej pobudzającej do działania zwiększającej efektywność procesu myślenia.
za:psychologia-teksty
